Kriz anında belirgin bir sabırsızlık ve öfke hissi beliriyor ve yediğim halde kolay kolay geçmiyor. Neredeyse günün geri kalanında yemek için bahane ettiğim bir öfke. Bir yerden sonra kendimi engellemekten vazgeçiyorum, çünkü başıma gelen herşeyi hakettiğimi ve asla zayıf bir insan olamayacağımı düşünüp yemeye devam ediyorum.
Tıkınmak için belli bir tercihim yok; bu 2 tabak pırasa da olabilir, 4-5 dilim börek de olabilir, kocaman bir sandviç de olabilir (hatta birden fazla), tatlıdan hoşlanmıyor olmama rağmen bazen tatlı krizim oluyor, o zamanlarda sütlü tatlı uyduruveriyorum ya da süt kaynatıp şeker ilave edip üzerine tarçın serpiyorum. Ailemin yanındayken eğer annem sarma-dolma yapmışsa gece kalkıp yiyorum bir iki tane, sabahın körü de olabilir bu. Benim kriz anında yediklerimden ziyade ne kadar yediğim etkili oluyor sanırım. Çok sağlıklı bir yemeği bile abartıp 2-3 tabak yiyorum. Bol limonlayıp yediğim pırasa, karnabahar, brokoli de dahil. Ya da saplantı şeklinde aynı şeyi yemekte ısrar ediyorum. Haftalarca mantarlı tavuklu sote yediğimi bilirim. Bazen ne yiyeceğimi bilmiyorum çünkü ne istediğimi bilmiyorum. O zamanlarda değişik gelen ne varsa onu yiyorum. Bir ara Meksika yemeklerine takmıştım; burrito, acılı kırmızı fasulye falan yapıyordum. Çok daha azıyla doyabildiğimi de bilmeme rağmen neden o kadar yediğimi ben de bilmiyorum. Sanki bir daha olmayacak gibi, bir daha o yemeği yiyemeyecekmişim gibi. 2 tane olay anlatayım mesela;
1- Göbeğimdeki yağları almak için İstanbul’da bir hastaneye gittim. Ameliyat için uygun olmadığım için reddettiler, solunum problemim vardı ve sigara kullanıyordum , fazla kilolalarım da çabası. Abim de benimle gelmişti, o saç ekimi ve jinekomasti yapacaktı. Onun kilo problemi olmadığından bunları yaptı, yanında ben kaldım ve yemekler tamamen diyetisyen tarafından belirleniyordu. Normalde yediğimin 3’te biri olmasına rağmen her önüme gelen beni fazlasıyla doyuruyordu. Bir haftada 2 kilo verdim.
DEVAMI İÇİN TIKLAYIN
EN İYİ ZAYIFLAMA HAPI HANGİSİ? 